all the way
Door: Marike
Blijf op de hoogte en volg Marike
04 Mei 2014 | Spanje, El Burgo Ranero
4 mei 2014
Ik ben in El Burgo Ranero (Vandaag slechts 18 km gelopen, kort tripje maar ik voel me wel erg energiek) in een refugio die helemaal van leem is. Ik slaap bovenin het stapelbed meteen onder de dakspanten. Dit dorpje ziet er bijna verlaten uit, er zijn alleen een paar refugio's en 2 bar/restaurants. En een piepklein winkeltje
Ik loop het winkeltje binnen, waar ik ook koffie drink. In veel piepkleine winkeltjes staat ook een mega-koffie-apparaat (yeah!) en kun je ook broodjes en fruit kopen. Ik raak aan de praat met een stel wat daar ook zit. Ze vertellen me dat ze al over mij gehoord hebben. Over de mooie gesprekken die ik voer op het pad. Wow..ik word daar even stil van. En..ze herkennen me aan het petje. Vele hospitalero's (vrijwilligers in de refugio's) en pelgrims zeggen dat ze deze nog nooit hebben gezien. Tja.. dit petje van zeegras is ideaal, het houdt de meeste zon tegen maar het waait toch een beetje door. (Goeie tip, Gérú)
Gisteren was er in de refugio waar ik zat (in een prachtige verbouwde kerk) een musical. Ik denk van een school. Ze dansten op alle soorten muziek. Van Flamenco, hiphop tot charleston. Een groep vrouwen droeg Flamenco jurken met hoge hakken, zo vrouwelijk, elegant, mooi. Dat kunnen ze hier in Spanje wel, de vrouwen zijn echt heel vrouwelijk gekleed, ze doen enorm hun best. Ik keek ernaar met mijn wandelsokken in sandalen (' s avonds heeft iedereen slippers of sandalen maar als het te koud wordt zit er niets anders op dan er sokken in te doen) en later boven op de slaapzaal zat ik met veel andere pelgrims op de bedden in m'n ondergoed. Zo konden we dan naar beneden op het podium kijken. Wat kleding betreft schuiven de grenzen erg op en heb ik alle bedenkingen losgelaten .
Vandaag onderweg zag ik nog een mooie pelgrimstekst:
There's only one mistake you can make on the path..and that is: 'not going all the way'
Mooi hè. En wat 'all the way' voor je betekent dat mag je zelf bepalen, iedereen loopt z'n eigen pad.. Ik zal eruit halen wat mogelijk is.
Ik ben in El Burgo Ranero (Vandaag slechts 18 km gelopen, kort tripje maar ik voel me wel erg energiek) in een refugio die helemaal van leem is. Ik slaap bovenin het stapelbed meteen onder de dakspanten. Dit dorpje ziet er bijna verlaten uit, er zijn alleen een paar refugio's en 2 bar/restaurants. En een piepklein winkeltje
Ik loop het winkeltje binnen, waar ik ook koffie drink. In veel piepkleine winkeltjes staat ook een mega-koffie-apparaat (yeah!) en kun je ook broodjes en fruit kopen. Ik raak aan de praat met een stel wat daar ook zit. Ze vertellen me dat ze al over mij gehoord hebben. Over de mooie gesprekken die ik voer op het pad. Wow..ik word daar even stil van. En..ze herkennen me aan het petje. Vele hospitalero's (vrijwilligers in de refugio's) en pelgrims zeggen dat ze deze nog nooit hebben gezien. Tja.. dit petje van zeegras is ideaal, het houdt de meeste zon tegen maar het waait toch een beetje door. (Goeie tip, Gérú)
Gisteren was er in de refugio waar ik zat (in een prachtige verbouwde kerk) een musical. Ik denk van een school. Ze dansten op alle soorten muziek. Van Flamenco, hiphop tot charleston. Een groep vrouwen droeg Flamenco jurken met hoge hakken, zo vrouwelijk, elegant, mooi. Dat kunnen ze hier in Spanje wel, de vrouwen zijn echt heel vrouwelijk gekleed, ze doen enorm hun best. Ik keek ernaar met mijn wandelsokken in sandalen (' s avonds heeft iedereen slippers of sandalen maar als het te koud wordt zit er niets anders op dan er sokken in te doen) en later boven op de slaapzaal zat ik met veel andere pelgrims op de bedden in m'n ondergoed. Zo konden we dan naar beneden op het podium kijken. Wat kleding betreft schuiven de grenzen erg op en heb ik alle bedenkingen losgelaten .
Vandaag onderweg zag ik nog een mooie pelgrimstekst:
There's only one mistake you can make on the path..and that is: 'not going all the way'
Mooi hè. En wat 'all the way' voor je betekent dat mag je zelf bepalen, iedereen loopt z'n eigen pad.. Ik zal eruit halen wat mogelijk is.
-
04 Mei 2014 - 22:38
Marjan:
Het leest als een film...wat zal het straks vreemd zijn om weer in een gewoon bed te slapen en je eigen potje te koken! Maar voorlopig loop je nog elkedag in jouw eigen portie zonneschijn....walking on sunshine!! you go babe...
groeten van Marjan en GJ under the Tuscan sun....nou ja sun...eerder voor een Tuscan vuurtje omdat het buiten( nog) bar koud is...xx -
05 Mei 2014 - 08:16
Marlieke:
Superstoer van je dat je dit gewoon doet! Lijkt me inderdaad een hele ervaring.ik hoop dat je vindt waar je naar op zoek bent!
Succes en zet hem het op. Leuk om je verslag te lezen. Groetjes marlieke van leur post -
05 Mei 2014 - 10:15
Elly:
Goedemorgen Marike,
Leuk om je verhalen te volgen en zeker ook je foto's te bekijken. Wat een mooi avontuur is het toch. En vooral al die stempels, geweldig. Jaloers. Hoe gaat het met je spaans? Lukt het af en toe. Nog veel plezier en blijf zo schrijven. Sterkte. -
05 Mei 2014 - 10:50
Anne:
ha Mies. Wat leuk dat ze het onderweg al over je hebben.....doen wij hier ook elke dag.
geweldig wat je allemaal schrijft, echt genieten vanachter de pc.
liefs -
05 Mei 2014 - 10:58
Anne:
hahahahahaha, lig in een deuk om mezelf, niet blond maar duidelijk de HAVO niet afgerond.
lees in het verslag boven die van mij.... foto's bekijken.... kom ik dus nu pas achter dat er ook veel foto's van jou opstaan, hahahahahaha. heb ik steeds lekker zelf zitten visualiseren, waren de plaatjes gewoon bij de hand. maar ik ben er nu wel achter dat ik als beelddenker heel goed kan visualiseren.....
dikke zoen -
05 Mei 2014 - 12:14
Elise:
Ha Marike,
Je lijkt al erg lang weg, maar tegelijkertijd ook net vertrokken.
Stilstaan bij het leven en toch in beweging zijn, hoe inspirerend kan het leven zijn.
x Elise
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
