ontmoetingen
Door: Marike
Blijf op de hoogte en volg Marike
26 April 2014 | Spanje, Belorado
26 april 2014
Vandaag is het koningsdag in Nederland maar hier op de Camino is daar niets van te merken. Behalve dan dat er ineens goudsbloemen langs de weg stonden, het was echt jaren geleden dat ik die had gezien. Ik heb gelopen van Cirueña naar Belorado. Er stond een enorme wind vandaag, m'n lenzen waaiden bijna uit m'n ogen. Ik had witte strepen op mijn wangen door het zout uit m'n tranen. Ik kon tegen de wind in gaan hangen, zelfs met die zware rugzak. Heb m'n petje afgezet vandaag omdat ik bang was dat ik die zou verliezen. Veel mensen herkennen me al aan dat petje, ik krijg er veel positieve reacties op. Ik ontmoette vandaag Margreet. Ik liep met haar mee en we hadden een heerlijk gesprek. Op de camino heb je tijd genoeg om rustig te praten. Het feit dat je naast elkaar loopt, met je blik gericht op het pad of de natuur om je heen maakt dat de gesprekken meteen heel diepgaand kunnen zijn. Je kent elkaar (nog) niet dus het is veilig en als er even niets gezegd wordt, is het ook prima. Dat is de kracht van lopen, je voelt je goed en intussen vertel je je verhaal, zo ver als je zelf wilt. Zo voel je dan een klik ontstaan, het werkt louterend. Het maakt je sterk. De wind blies in ons gezicht en we hadden allebei het gevoel dat we gehoord waren en even helemaal uitgewaaid.
Vandaag is het koningsdag in Nederland maar hier op de Camino is daar niets van te merken. Behalve dan dat er ineens goudsbloemen langs de weg stonden, het was echt jaren geleden dat ik die had gezien. Ik heb gelopen van Cirueña naar Belorado. Er stond een enorme wind vandaag, m'n lenzen waaiden bijna uit m'n ogen. Ik had witte strepen op mijn wangen door het zout uit m'n tranen. Ik kon tegen de wind in gaan hangen, zelfs met die zware rugzak. Heb m'n petje afgezet vandaag omdat ik bang was dat ik die zou verliezen. Veel mensen herkennen me al aan dat petje, ik krijg er veel positieve reacties op. Ik ontmoette vandaag Margreet. Ik liep met haar mee en we hadden een heerlijk gesprek. Op de camino heb je tijd genoeg om rustig te praten. Het feit dat je naast elkaar loopt, met je blik gericht op het pad of de natuur om je heen maakt dat de gesprekken meteen heel diepgaand kunnen zijn. Je kent elkaar (nog) niet dus het is veilig en als er even niets gezegd wordt, is het ook prima. Dat is de kracht van lopen, je voelt je goed en intussen vertel je je verhaal, zo ver als je zelf wilt. Zo voel je dan een klik ontstaan, het werkt louterend. Het maakt je sterk. De wind blies in ons gezicht en we hadden allebei het gevoel dat we gehoord waren en even helemaal uitgewaaid.
-
26 April 2014 - 20:10
De Mus:
Wat is in des hemelsnaam louterend werken?
Kan ik dat ook? Of kun je dat alleen op de Camino.
Geniet ervan meid. kusjes Theo -
27 April 2014 - 08:03
Silvia Speelman:
Hoi Mies,
Wat kan jij toch heerlijk schrijven. Het is een genot om te lezen hoe jij je tocht beleeft. Ik hoop dat het je brengt wat je ervan verwacht had maar zo te lezen zit dat wel goed. Nog heel veel plezier en succes. Ik blijf je volgen. Liefs Silvia
-
27 April 2014 - 09:28
Irma Veliscek:
Lieve Marike,
Door het lezen van jouw ervaringen is het net of we een beetje met je meelopen. Het lijkt wel een mooi boek, je schrijft prachtig. We blijven je volgen (meelopen).
Genieten - genieten - genieten en accepteren wat je niet kunt veranderen.
Dikke kus, Irma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
