lopen
Door: Marike
Blijf op de hoogte en volg Marike
25 April 2014 | Spanje, Cirueña
25 april 2014
Gisteren een heel gezellig etentje met medepelgrims in de refugio gehad..enne..inderdaad Rioja wijn gedronken. Heerlijk!
Vandaag staat er een vrij harde wind. Het is de dag dat ik afscheid heb genomen van de 2 laatste medepelgrims uit mijn eerste groepje. Ik ben nu echt alleen verder gegaan, alleen op mijn eigen pad. Onderweg viel het mij op dat iedereen zo'n andere manier van lopen heeft. Bij tweetallen blijkt het lastig om samen een ritme te vinden. Vaak lopen ze apart om later de ander op te wachten. Ook zijn er veel man-vrouw stellen waarbij de vrouwen meestal achter hun man aansnellen met korte ferme pasjes. Sommigen sjouwen een zware last met zich mee..en dan bedoel ik niet alleen de rugzak. Anderen lijken te willen weglopen/ ontsnappen en rennen bijna over het pad. Iemand strompelt, maar ziet er zeer tevreden uit. Sommigen lopen steeds maar door zonder pauze en gunnen zich geen rust, terwijl ik denk dat je nu toch de kans hebt om even een pas op de plaats te maken. Het is duidelijk minder druk op het pad. De 'paas' lopers, die dus alleen rond Pasen een aantal dagen liepen zijn nu weg. Er zijn een aantal uitvallers met blaren, ontstekingen of andere problemen. Ik loop niet precies via de grotere plaatsen in het boekje dus ik zie nu ineens heel andere mensen. Al snel word ik ingehaald door een pelgrim uit Litouwen.
Hij zou eigenlijk fietsen maar zijn fiets is kwijtgeraakt tijdens de vlucht naar Zuid-Frankrijk. Hij is dus gaan lopen op fietsschoenen en met de helm nog aan zijn tas gebonden. Hij vertelde dat hij in eerste instantie boos en teleurgesteld was over zijn fiets, maar sinds zijn eerste stap op de Camino is hij gelukkig en neemt hij de dag zoals hij komt. We hebben zeer interessante gesprekken over psychologie, culturen, filosofie. ( ik enigszins naar adem happend want heuvelopwaarts) Hij is militair en heeft een super conditie waardoor ik ongemerkt 32 km loop vandaag. We lopen langs een Amerikaans ogend landschap met heuvels van rode klei, mooi.
Gisteren een heel gezellig etentje met medepelgrims in de refugio gehad..enne..inderdaad Rioja wijn gedronken. Heerlijk!
Vandaag staat er een vrij harde wind. Het is de dag dat ik afscheid heb genomen van de 2 laatste medepelgrims uit mijn eerste groepje. Ik ben nu echt alleen verder gegaan, alleen op mijn eigen pad. Onderweg viel het mij op dat iedereen zo'n andere manier van lopen heeft. Bij tweetallen blijkt het lastig om samen een ritme te vinden. Vaak lopen ze apart om later de ander op te wachten. Ook zijn er veel man-vrouw stellen waarbij de vrouwen meestal achter hun man aansnellen met korte ferme pasjes. Sommigen sjouwen een zware last met zich mee..en dan bedoel ik niet alleen de rugzak. Anderen lijken te willen weglopen/ ontsnappen en rennen bijna over het pad. Iemand strompelt, maar ziet er zeer tevreden uit. Sommigen lopen steeds maar door zonder pauze en gunnen zich geen rust, terwijl ik denk dat je nu toch de kans hebt om even een pas op de plaats te maken. Het is duidelijk minder druk op het pad. De 'paas' lopers, die dus alleen rond Pasen een aantal dagen liepen zijn nu weg. Er zijn een aantal uitvallers met blaren, ontstekingen of andere problemen. Ik loop niet precies via de grotere plaatsen in het boekje dus ik zie nu ineens heel andere mensen. Al snel word ik ingehaald door een pelgrim uit Litouwen.
Hij zou eigenlijk fietsen maar zijn fiets is kwijtgeraakt tijdens de vlucht naar Zuid-Frankrijk. Hij is dus gaan lopen op fietsschoenen en met de helm nog aan zijn tas gebonden. Hij vertelde dat hij in eerste instantie boos en teleurgesteld was over zijn fiets, maar sinds zijn eerste stap op de Camino is hij gelukkig en neemt hij de dag zoals hij komt. We hebben zeer interessante gesprekken over psychologie, culturen, filosofie. ( ik enigszins naar adem happend want heuvelopwaarts) Hij is militair en heeft een super conditie waardoor ik ongemerkt 32 km loop vandaag. We lopen langs een Amerikaans ogend landschap met heuvels van rode klei, mooi.
-
25 April 2014 - 18:41
Audrey:
Hoi Marike, goed van jou hoor vandaag. Scherpe analyse ook over de vele manieren van bewandelen van DE WEG. Wij hebben genoten vandaag en zitten in een mooie albergue met 2 persoons kamers. Wellicht zien we je nog onderweg. Buen camino. -
25 April 2014 - 22:10
Tonny Willems:
Hola Marike.
Het verhaal van die man uit Litouwen zonder fiets klopt. Hij heeft ook diezelfde nacht in Roncesvalles als jij geslapen. Hij belde 's avonds om 22:30 uur aan (een half uur te laat, de albergue is dan gesloten) bij de albergue. Daar heeft hij het hele verhaal verteld. Hij zou van León naar Santiago fietsen, maar de fiets is in Zuid Frankrijk nooit aangekomen. Later bleek dat hij in Corsica was. Vandaar is de fiets weer terug gegaan naar Litouwen, vandaar wordt hij vervoerd naar León. Hopelijk kan hij dan verder met de fiets naar Santiago. Aldus wat in het verslag geschreven staat van de hospitaleros van 17-04-14.
Hier ook een vermelding uit het verslag dat jij was aangekomen in Roncesvalles: In de loop van de middag kwam de Nederlandse Marike (een dorpsgenoot van de voorzitter Tonny). We hebben haar met alle allure ontvangen en een plaatsje gegeven op de derde verdieping. Ze voelde zich zeer vereerd met deze behandeling. (Gisteren 265 peregrinos in Roncesvalles een stuk minder als met de pasen).
Muchas suerte y un buen camino. -
25 April 2014 - 23:15
Pup:
Ha Marike, ik beleef het helemaal met je mee! geweldig! Geniet er van en blijf schrijven, mooi om te lezen.
Groetjes, Pup -
27 April 2014 - 13:05
Karlien En Jan:
leuk om jou op pad te volgen. Blij te horen dat het goed gaat met de Litauwer. Hij kwam heel laat bij ons aan en alles lag vol. Hij kreeg een slaapmat en een plekje in de bibliotheek. Deed pas ´s morgens zijn verhaal over de verdwaalde fiets. Ga zo door en geniet van jouw tocht. Groet, Jan en Karlien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
